Netgedichten

netgedicht (nr. 9.654):

danste in fragiel bewegen

je spitzen trapten
op het koord
je stapte zonder zinnen
vroeg me om opnieuw beginnen
ik nam je bij de hand

je danste in
fragiel bewegen
samen kwamen we de
woorden tegen die
duidden op een vals cadans

jij gaf mij de kans
het koord weer aan
te spannen zodat
oneerlijkheid geen ruimte
kreeg om van het touw te vallen

je balanceert
op andere gevoelens
kiest lente als profiel
danst dan zonder spitzen
als een engel op mijn ziel