De zee is mijn aarde
De zee is vrij en werpt
frisse lucht op het strand.
Meeuwen krijsen en krassen
hun kreten in de vlucht.
De zee is wassend water.
Zij blust,
loutert,
doorbreekt.
Wolken vatten vlammen,
oranjerood de onblusbare zon.
Al mijn papieren verbleken.
Inktzwarte zonden spoelen weg.
De zee is heilig vuur.
Zij woedt,
verteert,
zegent.
Golven wiegen en stillen nood.
Dwaze wensen verwaait de wind.
Zand en zout verstuiven.
Niets strooit zij blind.
De zee is mijn horizon
Zij kust,
raakt,
bereikt.
In haar sferen veer ik op.
In haar schoot word ik man.
Ontembaar bruist de branding.
Zij slijt ieders stom verzet.
De zee is mijn aarde.
Zij kiemt,
voedt,
baart.
wanadoo.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: natuur
natuur 5.0 met 2 stemmen 
268
268
Geef je reactie op deze inzending: