inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 9.804):

Woestijnwoorden

In het schrale licht, ingeklemd
tussen de winternachten
lig ik naast hem op het marmeren bed
dieper kunnen we de slaap niet vatten
zo ijl zijn de afstanden
onraakbaar dichtbij gedachten
van weleer, gevangen in de weigering
om volwassen te worden
een koperen voorhoofd weerkaatst
de voortjagende donderwolken
rond het wegvluchtende levenslicht
verzamelen zich de zwarte raven
de dood wenkt en wijst de passage
naar de eeuwigheid en ook
de treurige kapstokhaakjes
het beproefde geloof is
de overwinning van het onwaarschijnlijke
op het zichtbare en het bewijsbare
onder hoongelach tast ik
zijn laatste uren af
in de verte huilt een hart
onhoorbaar. Onverstoorbaar blijft
de volle maan zwijgen
boven hologige gedaantes
die zich naast ons neerleggen
we wisselen nog wat woestijnwoorden
en graven ons een kuil
naar de hemel.

Schrijver: Kees Keizer, 6 februari 2006


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.743

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)