Netgedichten

netgedicht (nr. 9.827):

wolkenslaap

de avond liep binnen
met waterige ogen
en schrobde het maanlicht
van mijn zilver bespatte huid

met zorg had ik
sterrenzaad gestrooid
tussen land en hemel
ver van de plaats
waar uren verdwijnen
en de dood zich in mijn
lichaam sleept

boven de horizon
en het slapende zuiden
kromde het licht
met ingehouden adem
toen jij stenen gooide
met groot geluid

ik keek op
de wolken zwegen
verloren de dag in

het regende sterren
op mijn gelaat