Wiebeltrees

ik zit op mijn schommeltje
even roerloos, maar dan word ik lichter
en krijg koorts , reiskoorts
zachtjes begin ik te wiebelen,
klim stilaan hoger en hoger
tot mijn tenen de takken
van de bomen raken
zo groet ik ze , en ze zwaaien
vrolijk ritseltakkerig terug

dan verdwijnt het allemaal heel vlug
het huis, de tuin, en mama die
zwaait vanuit het keukenraam
ik zweef , en knipoog naar een verbaasde
blauwe reiger die mijn wiebelroute kruist
want zwaaien kan ik niet, hij begrijpt dat best
als je vliegt heb je alleen knipoogtijd,
geen zwaaitijd want vliegen is best druk

na een poosje superharde wiebeltijd
raak ik met mijn tenen een wolk, écht
wel voorzichtig want ik wil geen nat regenpak
van een boze wolk, en stiekem wiebel ik zo hard
dat ze verder en verder weg drijft en
de zon weer kan schijnen
en dan voel ik mij een echte wiebelprinses !

kindergedicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 988