De verminkten
In wegsmeltend koud winterlicht
dwars door onherbergzaam duister
uit grijs geruis en vaag gefluister
nu de aarde achterover ligt
ontwaken de verlaten oorden
klinken de verminkte woorden
Ik vang ze op het perkament
zeef ze uit de klamme nevel
loos verdriet en gehoekte wrevel
uit laatste wens en testament
Ik giet ze uit gebarsten vazen
op het allerlaatst station
krijgen blauw leven ingeblazen
mijn poëzie als luchtballon.
Geplaatst in de categorie: taal