Netgedichten

netgedicht (nr. 10.000):

Toen jij me vond

we lachten
blauwe wangenwolkjes
dicht bij de zee

vielen in armen
van zandgegolfde duinen
langs groetende halmen
en de wind om ons heen

we bekleedden de liefde
met zonzomerse zoenen
onwetend van de woorden
die het tij heel zachtjes schreef

met een mondvol sterren
bewoog jij je schaduw
toen ik langs de stilte
van dromen gleed

nu breng ik me buiten mezelf
en drijf zinloos met wolken mee

Schrijver: kerima ellouise, 20 februari 2006

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

Toen jij me vond

4.0 met 11 stemmen

568

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: riet van ronkel
Datum:: 22 februari 2006
Email:: varokhotmail.com; Je speelt met klanken, woorden, adjectieven, wondermooi. Geluk straalt uit dit gedicht, maar in de 2 laatste verzen komt de anticlimax.
Eenzaam en droef. Een bijzonder gedicht.

Naam:: hebus
Datum:: 22 februari 2006
Email:: herman.buysgmail.com; Een stijl die me doet denken aan mijn eerste jeugdverzen, toen alles blauw leek en warm en schoon. Laat me nu in mijn oudere apenjaren toch wel weer die zomerse zonwoorden lezen! warmwordend. droomdenkend. Zeezalig.

Geef je reactie op deze inzending: