Netgedichten

netgedicht (nr. 10.079):

de koele stilte van toen

in de schaduwzijde
van mijn leven kwam
ik je eindelijk tegen

je bent een nieuwe zon
jouw licht verwarmt me
omdat een ander dat niet kon

je laat me dansen en spelen
met woorden die in een vorig
leven niemand konden bekoren

geef maar je liefde die
verder reikend is dan
de koele stilte van toen

waarin niemand wist
van wie of wat te doen
om het ijs weer te breken

vergeten, verleden tijd of dromen
jouw lente is het enige dat blijft
laat haar maar ogenblikkelijk komen