Netgedichten

netgedicht (nr. 10.156):

Het laatste afschot

Wilgentenen tranen treurig
het afschot heeft geen vlees
wiegend tussen dood en leven
wordt mensenvoer weer honds

grijnzend met hun hagel petten
de loop weer opgericht
blaffen bomen horendol
als de lucht weer roze kleurt

kraaien pikken levend dood
een oog gaapt aan en na
het dek van veren los geweekt
de warmte was al weg

vloeiend leven is gedoofd
in eenzaamheid geschoten
lege nesten onbewaakt
zal gebroed niet meer gedijen