Netgedichten

netgedicht (nr. 10.158):

een wereld zonder ogen

je was hier pas en dacht
de wereld vriendelijk
voelde je als gast in
een omgeving die verraste

ze zagen uit de verte
dat je een vreemde was
geen vriendinnen had
dat je je schaduw haastte

ze hebben je alleen gelaten
omdat je niet voor slijmen koos
ze waren niet echt boos
er was gewoon niets te bepraten

stemmen irriteerden je
omdat ze nooit iets zeiden
hun lachen deed je pijn
ze lieten je zo eenzaam zijn

je ging je eigen weg
in een wereld zonder ogen
jouw horizon is niet te zien
rechte lijnen worden niet gebogen