Netgedichten

netgedicht (nr. 10.369):

het is geen vogelpest

ik brak weer pluimen
van hun veren af
ze stonden plotsklaps
in hun blote gat en
voelden zich verbijsterd

het is geen vogelpest
maar slechts de rest
die overblijft als
schone schijn al
jaren aangepleisterd

de bolle wangen
vallen in en groeven
tekenen verval
dat was er altijd al
werd even niet geteisterd

pluimen waren niet
echt in de kont geschoten
van hen die vissen wilden
zij werden stuk voor stuk
door haaien opgevroten

dolfijn maar lekker door
de lieve vissen roepen
steeds in koor wij volgen
slechts de meester met zijn
smaak worden wij steeds beter