Netgedichten

netgedicht (nr. 10.371):

aan wal gedragen

ik laat mijn vogels vrij
gisteren en vandaag
onbeweeglijk zwart
in diepte, zee en velden

schaduwen verliezen naakt
de oevers aan mijn zij
waar ik mijn stem laat spreken
ik kan nooit meer zijn

laat me daarom varen
naar uw spiegelken
van lichte dromen

waar gij me zuiver
laat rusten in
de cadans van
lieflijke woorden

---------------
Opgedragen aan Dhr. W.T.