inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 10.554):

Het zwijgt er woorden

hoe schijnbaar lucht danst
in de weerspiegeling
van getraliede ramen

blauwig paarse bloemen
geuren mij toe in het nest
van het met riet getooide huis

achter me een stenen muur
waar een eenzame tafel
enkel de wolken draagt
als in gebed verzonken

het is mijn tuin niet
ik snoei ook de rozen niet

maar plooi me nederig
tussen de avond en
schrijf woorden

op het herfstpad
van leegte en
vervlogen dagen

Schrijver: kerima ellouise, 2 april 2006


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 388

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)