Netgedichten

netgedicht (nr. 10.603):

Ochtendgedachte

Hoe anders bij het moeizaam ontwaken
is het leven na de gastvrije wijn,
die men zich gister nog zo liet smaken,
de mond nu droog laat en het hoofd vol pijn.

Hoe kan uit het eerder zo gulle glas
later zo'n sterk doodsverlangen stijgen,
terwijl het toch reuze gezellig was
en men er geen genoeg van kon krijgen.

In bepaalde kringen wijst men drank af,
beschouwt men de napijn als heuse straf,
preekt men het gebruik van fris en water.

Ondanks mijn bijna niet te dragen leed
is die wijze raad niet aan mij besteed:
Ik hef het glas, lang leve de kater.