Netgedichten

netgedicht (nr. 10.675):

raap de sluiers van paniek

de droom vervloog
toen ik de beelden zag in
het vluchten van mijn handen

mijn hart bevroor
ik rilde angst en woede
knarste tanden

blote voeten dansten om
de scherpte te vermijden
voelden messen dieper snijden

staal verkleurde rood
de schaduw werd steeds lichter
in traag bewegen stolde dood

ik zag het wenken van je hand
mijn lichaam was van schrik verlamd
huilde toen je ogen braken

nog hoor ik de muziek
en raap de sluiers van paniek
in een ademloos ontwaken