Vergeten graf
ik betreed het ondergrondse geluid
waar de zelfgeslagen letters van mijn zerk
de maden overtuigen dat ik niets anders ben
dan wat schimmelende duisternis
nachtenlang heb ik tussen veldslagen gedoold,
lijken achtergelaten die ooit, voor hun sterven,
schreiden in mijn hongerende ziel om het
grijze vocht dat uit mijn ogen stroomde
en nog voor het uur dat de avond stil viel
wierp ik mijn schaduw ver vooruit
het graf bedekt nu mijn zwijgen
naaktheid die ik voor jou had geuit
Geplaatst in de categorie: psychologie