Netgedichten

netgedicht (nr. 10.763):

het kleiner wordend wit

ik zag kastelen
op het water
kaboutermensen
puntmutsten hun groet
het zag er zwart
van afscheidnemend velen

meeuwen krijsten
schor hun groet
water sloeg in deining
terug met golven
hoofden braken ze
maar argeloze voeten
werden nat bedolven

met een laatst
signaal de haven uit
de zee draagt langs
de pieren het kleiner
wordend wit als stip
de horizon voorbij
en pijn vult zacht
de leegte diep in mij