Netgedichten

netgedicht (nr. 10.776):

dan lacht een kleine stem

geluiden breien
leven in mijn hoofd
gesloten ogen zien auto's
op de straat en bussen
stoppen op de halteplaats

een vage schreeuw als
groet een flard muziek
meeuwen vliegen over
hun schorre kreten verjagen
toch een ander soort publiek

de trein van west
hangt in ontsporen
de wind draagt nu geen
zachte regelmaat die het
normale denderen doet horen

dan lacht een kleine
stem zijn hoog geluid
vangt zon in al zijn kleuren
ineens wordt alles achtergrond
omdat het kind zijn vreugde uit