Netgedichten

netgedicht (nr. 10.827):

Ma´s stofdoek

zij neemt mij niet meer af
het patiné verdiept zacht
onder deeltjes van stof
van wie eens beweging was
en slijt de verse dna
in fijn tot zeer fijn

mocht er een methode zijn
zij bouwt zichzelf op
van microscopisch klein
tot een reuzin, zeven voet
lang en voor niemand bang
wiegt zij haar liefste

zij zegt: wie spaart heeft wat
aan tijd valt niets te doen
ik zet je neer, ga lopen!
dat doe ik maar en als ik
omdraai is zij weg, licht
waar zij was, is niet meer