Netgedichten

netgedicht (nr. 10.854):

waar de siënna brandt

ik vouw zonnestralen
tot bloemen die bloeien
strik ze met
prismatisch licht
zodat naast de vorm
ook de duizenden
kleuren je gaan boeien

warmte leg ik in
het donkerrode hart
waar de siënna brandt en
oker vlamt tot in de kelken
met fris groengeel penseel
ik zacht de buitenkant
met oh zo tedere hand

voor jou is dit boeket
nu even zonder snuisterijen
met warmte licht en kleur
hoop ik je te verblijden
nee, draai je nu niet om
voor jou is er geen schaduw
ik bied je enkel zomerzon