Netgedichten

netgedicht (nr. 10.913):

licht dat speelt in ogen

licht dat
zacht vermoeid
doorschijnend
met zijn
einde dag gezicht
een laatste lach
in warmte geeft
en flauwtjes glimt

licht dat
alles heeft gezien
ontwaakt door
ijle schemering
toen nacht in
morgen overging
de middag warme lust
gestoofd in lome rust

licht dat
speelt in ogen
haren wit
vissers bruint
in lange zit
aan spiegels water
en je huid in kleur
gezondheid brengt

licht dat
lang naast
schaduw wil rusten
zich rekt naar een
plaats waar de zon
stil verdwijnt
als het donker
verschijnt

donker dat
morgen
weer licht wordt