Zo ver van dromen
hoe stil is het gras
zelfs banken en bomen
wanneer ik je zacht
in de treurwind leg
hoe smal zijn je vingers
rond de wilgende vijver
en de witte vogel
van rozenhout
je verhalen zijn
zo traag en
haast vergeten
van dag tot dag
van zon tot zon
geen ster wekt
mijn dromen
zelfs de wolken
liggen dood
toch kan ik
niet verder gaan
het is de stilte
die ik hoor
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
een ervaring om jouw poezie te lezen.