De bank in het park

in herfst gewaaide
lege straten
ademt de wind
diep en vermoeid
kristallen woorden

ik kijk er doorheen en zie
de dichter

zijn lied schreeuwen
nog harder dan vogels
die langs jonge bruiden
en oude zondes
breken met de lichte val
van de zomer

hij draagt zijn pijn
in verstilde akkoorden
en zoekt troost bij
allen die willen horen

ik sluit mijn ogen
en op de plek waar ik was
heb ik gevoeld
hoe wegen
in een jaargetij
kunnen samenkomen

hij leunde tegen mijn dromen

Schrijver: kerima ellouise, 23 mei 2006

miemakehotmail.com

De bank in het park

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 14 stemmen 325