inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 11.241):

ik paleteer in aquarel

ik was één
met rotsen en spelonken
zocht naar een verborgen kras
een tekening van hoe het vroeger was


voelde je aanwezigzijn
in steen, herinneringen
schoten door me heen in ontzag
voor kracht en opgeslagen macht


tijd heeft hier niet stilgestaan
is langsgegaan in tal van
kleine levens die hun gevoel
in kleur hebben gegeven


ik paleteer in aquarel
en zet de eerste lijnen
mijn tranen laten zacht
vervagend leven weer verschijnen

Schrijver: wil melker, 26 mei 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 980

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)