Netgedichten

netgedicht (nr. 11.318):

Erfenis

buiten
zwaait de morgen
naar een vroege wandelaar
die daarvoor de nacht
gemeten heeft met
het splijten van woorden
net zolang
tot vernedering
zijn jonge vrouw met
het kind aan haar borst
had gegrepen

hij doet het plichtsgetrouw
sterfelijk, zoals zijn vader
hem heeft geleerd
om in gebonden schaduw
eigen pijnen te genezen
plichtsgetrouw
sterfelijk, plichtsgetrouw
sterfelijk

Schrijver: kerima ellouise, 2 juni 2006

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: geweld

Erfenis

4.0 met 18 stemmen

1.212

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: rob
Datum:: 3 juni 2006
Email:: boyonrhotmail.com; Je doet dit nog steeds voortreffelijk. Maar eigenlijk doe ik je tekort met deze beoordeling. Beter gezegd; je woordenpracht smaakt steeds beter. Proficiat.

Geef je reactie op deze inzending: