Netgedichten

netgedicht (nr. 11.429):

met pijn spon hij zijn web

er is geen drempel meer
in het licht van ogen
komen de herinneringen weer

het spel begon het straaltje zon
raakte hem en strandde
in de warmte van zijn handen

hij deed verbaasd
lachte over je gedachten
jij deed precies wat hij verwachtte

voor jou was spel de werkelijkheid
woorden speelden met gevoelens
maar zijn vingers prikten wel

met pijn spon hij zijn web
met spanning kocht hij aandacht
je was volledig in zijn macht

verslaafd aan hem omdat
hij jou belangrijk maakte
je verdrong waar hij je raakte

je bent niet bang meer
voor zijn angsten in je leven
alleen dat schuldgevoel is nog gebleven

een kind lokt dat niet uit
hij heeft je jeugd genomen
je voelt de pijn nog in je dromen