Netgedichten

netgedicht (nr. 11.456):

Geen bloem of vrucht

steeds wanneer ik gebukt ga
onder de afgestorven boom
zie ik die struik

ooit droeg ze
vruchten
nu liggen er alleen maar
bladeren
die krampachtig
het onkruid
bedwingen
met stuiptrekkende
trillingen

op de vlakke grond
breekt
het beloofde land
en snoeit
ruw
met wilde uithalen
de brandende wraak

uit ieder slagend uur
dat zich rauw en bitter
vastklampt
aan de onbeweeglijkheid
van het kaal en donkerkleurend
moederland