Aanwezig

alle schreden zijn versteend
en toch vind je me steeds weer

ineengedoken onder tafel
wanneer je droge, koude mond
het niet meer alleen kon halen

je armen zo geluidloos zwaar
toen ik ging schuilen
achter naakte wind

en nauwelijks beslagen ramen

vele volle manen hebben
mijn schaduw zwijgend beweend

want ik hoor nog elke stap
in nachten, maar ook in dagen

Schrijver: kerima ellouise, 18 juni 2006

miemakehotmail.com

Aanwezig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 15 stemmen 639