Netgedichten

netgedicht (nr. 11.587):

en doe de tijd voorzichtig uit

ik kan je niet bekijken
je met niemand vergelijken
maar hoor je stem in het ruisen
van de branding in je tekst

kom mee naar zee
waar ik mezelf verliezen kan
de verte afstand wordt en
ik je namen schrijf met zand

ik kus je lippen in het zout
van samen drogen
opgetogen in het waterspel
breken de golven veel te snel

we dromen zon en kleden
ons met bruine kleuren
ik voel de spanning in je huid
en doe de tijd voorzichtig uit

ik heb je zeeën laten zien
bracht voor jou het water
in het eindeloze later
op het moegespeelde strand

we kleven zand
en zijn verbrand
kraken schelpen op het pad
duinen zijn het wuiven eindelijk zat