Netgedichten

netgedicht (nr. 11.602):

Leven

bevroren in het beeld
vermijdt de tong de woorden
die in een verward geloof
het geluid verstoren

ijzig houd ik mijn vraag in
over het meer van verlangen
om aan de oevertreden
gekraste cirkels te laten drogen

waar blijf ik met
mijn sterrenbeelden
die ik schaats als
hagelwitte rozenstruiken
om zo mijn dromen te vergeten

waar raak ik de rand
van een zwarte hemel
wanneer ik het leven
tussen stilte en vrieskou
laat sneeuwen