ploert nu koper
je woestijnt weer
na ons paradijzen
groen wordt geel
verzandt geheel ik dacht
dat jij de weg zou wijzen
jouw zon scheen zacht
maar ploert nu koper
aan een verre horizon
jij was mijn meertje en oaasde
schitterend in kleurenpracht
ik versjok het kale land
jouw hand heb ik verloren
nog spiegel je mij fata's voor
maar de morgana's zullen
ons nooit meer bekoren
Geplaatst in de categorie: liefde