inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 11.651):

een lach die krult

ik zie je
kind op kind
de lange genenrij
waarin jij eindelijk
bestemming vindt


nog zorgen handen voor
generatieslang verbanden
maar eigen zijn is weer je
lach die krult naar foto's
uit heden en een lang verleden


je eerste vloeiend spreken
zonder woorden en ogen
die nog hemelen pas uit de
warme schoot in jouw uitverkoren
is de familiedroom opnieuw geboren

Schrijver: wil melker, 3 juli 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 308

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)