de steen die aanstoot gaf
we struikelden weer
samen maar wie het eerst
ik nam en zag je hand
in begeleiden maar
wist ons evenwicht
voor even niet
jij zag de steen
die aanstoot gaf
in voelen en dacht
wat die bedoelde
ik stapte mis althans
in jouw gezicht
mag ik je hulp
om overeind te komen
dit is geen eind
aan onze dromen want
wegen zijn soms stroef maar
liefde kan echt alles schonen
Geplaatst in de categorie: liefde
Terwijl er toch oh zo veel diepgang in zit. Beslist géén niemandalletjes.
Maar (be)oordelen je dan wel met een te laag cijfer. Jammer.