inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 11.762):

mijn stenen bruiden

ik weet mijn stenen bruiden
koketterend met basalt
de lustigste van allen
is vastgezet in warm asfalt


ze lokken zee
in eb nog heel verlegen
golven samen nieuw gebied
dat met vloed meer kansen biedt


daar ruist de branding
weer het nieuwe lied
van komen en van gaan onder
springtij bij een volle maan


uitgeteld na lange uren
spat wit schuim in op
stenen bruiden in aflopend tij
eindelijk is de conceptie weer voorbij

Schrijver: wil melker, 15 juli 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 251

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)