Witgekalkte woorden
en je ademt mijn adem
van wind en water
zoals de dag druppelt
langs mijn woorden heen
waar stilte onbespreekbaar
waait onder ijsvleugels
van de reiger
vijverkoud boven
het wintervlak van
onbeweeglijk riet
met opzwaaiende, tere
handen en duizend
voetstappen
breed en breder
sneeuw ik
de laatste woorden
uit het zicht
van diepe vederslagen
waar krassende, rauwe
geluiden het licht breken
op de grens
van lucht
en het ongenaakbare moeras
hotmail.comGeplaatst in de categorie: eenzaamheid
Witgekalkte woorden 4.0 met 16 stemmen 
401
401
Geef je reactie op deze inzending: