Netgedichten

netgedicht (nr. 11.831):

geluiden zonder echo's

zijn ogen waren jouw bevel
voldoen moest je aan wensen
van mensen om je heen
dat was de gouden regel
van het samenspel

jaren heb je dat gespeeld
attent en lief voor iedereen
maar jij bleef in de kou
kreeg van niemand liefde meer
er was slechts één die bleef je trouw

schaduw was er niet
geluiden zonder echo's
stond alleen in je verdriet
jouw spiegelbeeld was maar een schim
van een steeds vroegere herinnering

geknield heb je gebeden
kracht gevraagd aan Hem
Hij heeft zijn hand gegeven
je leerde langzaam om
weer om te gaan met hen

gesterkt heb je gewerkt
aan de opbouw van je leven
muren zijn omver gehaald
je blik is fier de schouders recht
je hebt weer eigenliefde om te geven