Netgedichten

netgedicht (nr. 11.833):

ik weet niet wat

je ogen
waren vroeger parels
ze glanzen nog
niet meer voor mij
ze draaien weg
als ik je aankijk
het is voorbij
maar
ik weet niet wat

je hand
vertrouwde
als geen ander mijne
je stem was thuis
een warme plek
ik luister naar je
hoor je nog
maar
ik weet niet wat

we aten
dronken
sliepen samen
maakten
van ons leven feest
ik had iets met je
verbonden in de geest
maar
ik weet niet wat

ineens
was het verdwenen
dat
nu weet ik wat