Netgedichten

netgedicht (nr. 11.845):

ademt dagen langs mij heen

zoek ik je ogen om mezelf te zien
pak ik je hand om eigen warmte te voelen
vind ik in jou wat ik niet heb misschien

regen heeft me weggewassen
zon ontspiegelt mij in dunne plassen
haar warmte heeft me anoniem verdampt

wind verslijt gestaag mijn weerstand
erodeert de jaren tot herinnering
verstuift het leven door versnippering

je ademt dagen langs mij heen
handen voelen in herkennen
slechts de kou van steen

ik ben een vaag herinneren
aan iemand die je zocht tastte naar
jouw warmte wat eigenlijk niet mocht