Netgedichten

netgedicht (nr. 11.872):

Tien na middernacht

waar elke angstkreet
zich aan mijn lichaam bindt
en met mij de nacht ingaat

staar ik steeds kinderlijk klein
naar een ontwakende vrees
in verzegelde ribben

ik zoek godvergeten woorden
op mijn onbewogen mond
daar waar ik het sterven leerde

in ontzielde meisjeshanden
en het opgedroogd onzuiver bloed
staren mijn beroofde wimpers
naar het beenmerg in verbleekte botten

geblinddoekt beweeg ik naar morgen