Netgedichten

netgedicht (nr. 12.075):

dagelijks

omdraaien, zien hoe ze terugkeert
naar het huis en de kinderen en vlak
voor de drempel omkijkt en een gebaar
van haast maakt alsof er wordt gewacht

verlangen en verlies samen komen
zonder bloedbad, maar met zachtheid
het hart triest gestemd, opgewekt slaat
zodra een merel zijn rollertjes maakt

geen weg terug dan zo weg te gaan
om te blijven als de lichte regen
het gaan van de wolken en de zon
die voelbaar achter de wolken schijnt