inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 12.096):

nog even

langzaam sterf ik
in een huis
dat wacht
regen in de ramen

ik poets de laatste dag
hang wolken aan de nacht
koud, steeds bleker
de lippen achter glas

ik praat nog over stenen
en leg ze op mijn huid
alsof de stilte slaapt
in een verre dag na deze

het is de hoogste tijd
het
regent
op mijn mond

buiten
valt
het raam

Schrijver: kerima ellouise, 17 augustus 2006


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 906

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
klaas
Datum:
27 augustus 2006
Email:
Ik hou van dit gedicht. Mooie sfeer net voor dat cruciale moment...
Naam:
julius dreyfsandt
Datum:
18 augustus 2006
Email:
Zeer fijngevoelig beschreven.
Naam:
jos
Datum:
17 augustus 2006
Wat een drama! Mooi geschreven.
Naam:
Rina van Dijk
Datum:
17 augustus 2006
Sfeervol, melancholiek. Prachtig geschreven

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)