Netgedichten

netgedicht (nr. 12.162):

koelheid in je ogen

naast je lopend
ben ik bang
je gedachtegang
is vreemd voor mij
zo anders dan gewoon

ik pak je hand
de warme kant
tegen mijn wang
koelheid in je ogen
het mij gedogen
is al aan de gang

ik hunker nog
naar jou
je lichaam draait
haar eigen wil
toch volgend
in een lief contact

mijn hand ligt doelloos
op je schouder
heupen kaatsen
hun souplesse weg
ik wacht nog op
het juiste woord
hoor je ogen spreken
je mond vertaalt mijn vrees
jouw liefde is geweest
een rechte rug gebiedt
mijn weg terug