Netgedichten

netgedicht (nr. 12.168):

vlieg een handvol dagen

mijn bloemen bloeien
reiken naar licht
bieden geur aan ieder
die voor nectar zwicht

ik maak toekomst met mijn beelden
bouw uren van de dag
totdat hun vormen mij vervelen
en ik naar morgen mag

droom scherven in
mijn wereldje van glas
ik breek het glazen heden
kou komt dan niet onverwacht

je daagt me uit met jou
de vleugels te gaan kleuren
te drijven op de wind opnieuw
te leren vliegen nu als kind

ik ben een stofje
vlieg een handvol dagen
als moeder zonder kind
zal de wind mij kunnen dragen