bevroren maanlicht

achter het vroeg gesloten raam
bedrijf ik onverschillig de liefde
met roestbruine windvlagen
die dode vogels laten vallen
tussen bewust verzwegen verzen

het huis kreunt niet langer meer
om de lege kamer, waar doden
’s avonds wederkeren om
slapeloze nachten te vergezellen
naar een koud beslagen vlakte

de verte duizelt op mijn huid
en ik vlucht verder
ver weg van de sterren
om het sterven
in mijn woorden
niet te herkennen

Schrijver: kerima ellouise, 27 augustus 2006

miemakehotmail.com

bevroren maanlicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 14 stemmen 324