Netgedichten

netgedicht (nr. 12.253):

hangt in donkers verte

ik zag vanochtend zon
de wolken schaduw vragen
ze keken om en riepen
hen niet op te jagen

hij knipoogt naar
de wind die jachtig giert
langs strand en schaduw
meevoert aan zijn hand

naar branding waar de
schaduw overslaat in golven
en schuim de restjes zon
in wit hebben verzwolgen

winden zijn gebleven in
stilte op het strand schaduw
hangt in donkers verte waar
wolkenvriend weer buien vangt