Netgedichten

netgedicht (nr. 12.286):

Manshoog ´t gras

Bijna manshoog
het gras hier

Van watervogels
hoorbaar vertier
´t roept en lokt

Vragen stellen we uit
aan de groengele oever
van de trage rivier

Wij nestelen ons
wijken eerst
aren en halmen
leggen zich als
bij wind neer

Wij,gelieven
weten van geen
talmen
geven ons blozend bloot

En de vogels...
- naar ik hoop -
zijn met blindheid,
doofheid geslagen
houden zich plots dood.