een schrale troost
waar ik kijk
zie ik herinnering
de tafel ligt ermee bezaaid
restanten van gedachten
een schrale troost
wat harde woorden
vaak emotieloos
in een keer weggemaaid
wij waren een beginneling
wind waait stevig
muizenissen weg
zand verstomt de zee
kleuren trekken langs
de lucht mijn vlucht
neemt de gedachten mee
gedachten over jou
niet meer mijn vrouw
maar ver afstandelijk
we praten nog wel met elkaar
herkennen elk gebaar
het onvoorwaardelijk is weg
de schatting was te hoog
niet goed we gaven wel
maar kregen niet het
ruilmiddel ontbrak
nu staan we op gelijke voet
het ga je goed
Geplaatst in de categorie: liefde