Netgedichten

netgedicht (nr. 12.330):

de Moeders

Moeders van Argentinië

Als de stilte van de nacht
Door een auto wordt verstoord
Giert de angst door vele kelen
Hoort men gehuil en rauwe kreten
Voorbode van een nieuwe moord

Blind weggevoerd naar waar geen waar is
Vormloos gebonden in verstikt protest
Verheven door wentelende wieken
Blind verminkt gedropt de dood die rest

En terwijl de moeders nog altijd smeken
Handen machteloos ten hemel gespreid
Wisten en weten wij maar willen niet horen
Want willens wetens gedoogden wij dat beleid

Nog altijd vloeien verbitterde moeders tranen
Een woedende schreeuw om gerechtigheid
Waarom ondergingen zij dat vreselijke lot
Minachtend ontkennen de Generaals
Verwijzen en beroepen zich op God