Netgedichten

netgedicht (nr. 12.351):

toen ik zei, ik heb je lief

steeds dieper
beweegt de tijd
het gedicht in mij

verder reikend
dan het hobbelige spoor
op mijn hand

ik bekleed
witte vlakken
met eindeloos geduld

terwijl het licht
de trouwe minnaar
in naamloze ogen vangt

mijn stem raakt de nacht
sneeuwt sterren uit hun lange baan

toch
laat ik hem vreemd
in mijn adem bewegen

en wanneer de lucht
donker vertrekt naar een gebed
zonder einde

vertel ik god over dit gedicht