Netgedichten

netgedicht (nr. 12.464):

schouder ietsjes afgewend

je hoofd wat scheef
schouder ietsjes afgewend
het was die houding
die steeds bij mij bleef

je ogen keken donker
haren langs je hals
oor en oog in schuine lijn
je kon zo heel uitdagend zijn

lichaam in een warme draai
uitnodigend naar mij
mijn arm rond je schouder
gelukkig waren wij

in woordenloze stilte
is het misgegaan
we leefden samen
van elkaar vandaan

nog voel ik je greep
de warme hand was weg
dacht nog dat je in mijn ogen keek
je blikken peilden slechts

rustig hebben wij gedag gezegd
een zoen ging echt niet meer
jij keek niet op en ik niet om
wij liepen daar de laatste keer